Στράτσο που κολλήθηκε έξω από το κτίριο διοίκησης, όπου πραγματοποιούνται οι εγγραφές των πρωτοετών από την Τετάρτη 2/10

ΠΡΩΤΑ ΟΙ ΕΓΓΡΑΦΕΣ

ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΟΤΑ,

ΟΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ Η ΨΗΦΟΣ

ενάντια στο ξεπούλημα συνειδήσεων και στη λογική της ανάθεσης

Εδώ το κείμενο που μοιράστηκε στους πρωτοετείς στην τελετή υποδοχής

Εδώ το αρχείο σε pdf

{Το κείμενο μοιράστηκε στους πρωτοετείς του τμήματος, στην τελετή υποδοχής στις 2/10/2013}

12+1 πράγματα που δεν θα ήθελες να ξέρεις…

… για την Αγγλική Φιλολογία

1. Βιβλία γιοκ! Οι 7 τόμοι Norton (συλλογή λογοτεχνικών κειμένων) δεν δίνονται από πέρυσι, κι άλλα συγγράμματα (κυρίως γλωσσολογικά) είτε δεν παρέχονται καθόλου είτε δίνονται για ένα εξάμηνο και πρέπει να επιστραφούν.

2. Ως αποτέλεσμα της ανεπάρκειας των συγγραμμάτων αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε φωτοτυπίες και κόρπορα (οι τιμές φτάνουν μέχρι και τα 12,50 ευρώ για ένα μάθημα).

3. Στο 1^ο και 2^ο έτος δεν διαλέγεις τα μαθήματά σου, καθώς το πρόγραμμα είναι προκαθορισμένο χωρίς δυνατότητες επιλογής. Από το 3^ο έτος θεωρητικά επιλέγεις αυτό που θέλεις. Πρακτικά, λόγω της δυσλειτουργίας του συστήματος δηλώσεων αναγκάζεσαι να παρακολουθήσεις μαθήματα δεύτερης ή και τρίτης επιλογής. Το διδακτικό προσωπικό μειώνεται (γιατί όσοι καθηγητές φεύγουν δεν αναπληρώνονται)  και μαζί μ’ αυτό και τα μαθήματα…

4. Κι αν νομίζεις ότι γλίτωσες από το απουσιολόγιο του λυκείου, θα ξενερώσεις λιγάκι. Οι απουσίες καλά κρατούν στο 1^ο έτος, με μαθήματα που κόβεσαι στις 5, 3 ή ακόμα και στη 1 απουσία, με αποτέλεσμα να συνεχίζουν να εντατικοποιούν την καθημερινότητά σου.

5. Τον περασμένο Ιανουάριο, στα πλαίσια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, επιχειρήθηκε  με το σχέδιο Αθηνά¹ η συγχώνευση της σχολής με τα υπόλοιπα ξενόγλωσσα τμήματα σε ένα ενιαίο τμήμα ξένων γλωσσών και φιλολογίας. Τώρα ακούγεται για Σχέδιο «Αθηνά 2» την άνοιξη του 2014…

6. Οι γενικές συνελεύσεις² πολλές φορές δεν καταφέρνουν να πραγματοποιηθούν λόγω έλλειψης απαρτίας και, μάντεψε! Δεν πατάει ο ευγενέστατος δαπίτης/πασπίτης που σε βοήθησε στις εγγραφές, γιατί συμφέρει οι αποφάσεις να παίρνονται απ’ τους λίγους (Δ.Σ.)³ κι όχι από ‘’τα κάτω’’.

…γενικότερα για το Α.Π.Θ.

 7. Η λέσχη μέχρι τώρα λειτουργούσε δωρεάν για όλους. Τώρα ιδιωτικοποιείται, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπει αντίτιμο για κάθε γεύμα είτε για όσους δεν είναι φοιτητές του ΑΠΘ (αποκλεισμοί φοιτητών από ΠΑ.ΜΑΚ. και ΤΕ.Ι., μεταπτυχιακών φοιτητών, άνεργων, άστεγων και γενικότερα όσων κάλυπταν τις ανάγκες σίτισης τους μέχρι τώρα στη λέσχη) είτε ακόμα (ποιος μας εγγυάται το αντίθετο;) και για τους φοιτητές του ΑΠΘ.

8. Το προηγούμενο έτος μέσα σε κλίμα ανασφάλειας, αποπροσανατολισμού και εκβιασμών, απολύθηκαν εργολαβικοί εργαζόμενοι⁴ του ΑΠΘ.

9. Στα πλαίσια της ίδιας τακτικής, τίθεται σε διαθεσιμότητα το 1/3 των διοικητικών υπαλλήλων του Α.Π.Θ.

10.  Από αυτό το καλοκαίρι μπήκαν επίσημα τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά (Μην παραξενευτείς εάν σε λίγο καιρό σου ανακοινώσουν ότι θα μπούνε και στις προπτυχιακές σπουδές).

11.  Δε μας έφταναν πρυτάνεις κι αντιπρυτάνεις στα πανεπιστήμια, προστέθηκαν και τα συμβούλια διοίκησης ανοίγοντας το δρόμο στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση .

12.  Οι πρόεδροι των σχολών (συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας Καλογερά) όπως και ο πρύτανης έβαλαν την υπογραφή τους για να εισβάλλουν τα ΜΑΤ στο Α.Π.Θ. ,να σπάσουν την κατάληψη και την απεργία των εργολαβικών υπαλλήλων, συλλαμβάνοντας 11 από αυτούς. Λίγες μέρες νωρίτερα, μετά την πορεία της 17 Νοέμβρη, για άλλη μια φορά η πρυτανεία με τη σιωπή της επέτρεψε την έφοδο των μπάτσων,  τη σύλληψη και τον ξυλοδαρμό 16 φοιτητών.

13. Αυτό που συναντάμε καθημερινά στο Α.Π.Θ. είναι οι κλειδωμένες αίθουσες, οι κλειστές σχολές μετά τις 9, το νέκρωμα και η αποστείρωση του πανεπιστημίου.

   Τώρα βέβαια μπορεί η χαμογελαστή  δαπίτισσα να μη σου μιλήσει για όλα αυτά και να σε καθησυχάζει  διότι, ‘Τι να κάνουμε? Λεφτά δεν υπάρχουν.’ Εάν όμως ούτε κι εσύ δεν χορταίνεις με τα παρηγορητικά γλυκόλογα υπάρχει και η επιλογή της αμφισβήτησης, της συλλογικοποίησης, της αντεπίθεσης, μέσα από αμεσοδημοκρατικές και αντιιεραρχικές δομές, όπως οι γενικές συνελεύσεις. Κι επειδή δε ζούμε στην πανεπιστημιακή γυάλα, ούτε αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας μόνο ως φοιτήτριες  επιλέγουμε να συμμετέχουμε και σε κοινωνικούς – ταξικούς αγώνες, συνδεόμενες και με υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια.

Επ περίμενε, δεν τελειώσαμε ακόμη, ρίξε μια ματιά και στις υποσημειώσεις…

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΧΗΜΑ ΑΓΓΛΙΚΟΥ

 [Το αυτόνομο σχήμα αγγλικού είναι μια συλλογικότητα που λειτουργεί με    αντιιεραρχικές δομές και συνδιαμόρφωση απόψεων, δε συμμετέχει στις εκλογές, δε γουστάρει κόμματα και φασίστες. ]

————————————————————————

1 Το σχέδιο ΑΘΗΝΑ προέβλεπε τη μετακίνηση, συγχώνευση, κατάργηση μεγάλου ποσοστού των τμημάτων των ΤΕΙ και την ευφυέστατη και σοφή (εξού και το όνομα) συγχώνευση κάθε ξενόγλωσσου και μεταφραστικού τμήματος (από 534 τμήματα ΑΕΙ-ΤΕΙ απομένουν τα 405). Ως αντίδραση σε αυτό το νομοσχέδιο, το Αγγλικό  από τις 19 Φεβρουαρίου έως και τις 20 Μαρτίου προχώρησε σε κατάληψη και εξωστρεφείς δράσεις (μοιράσματα, πορείες, μικροφωνικές, κλείσιμο δρόμων και ΟΣΕ, παρεμβάσεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, συμμετοχή στην πανελλαδική πορεία της Αθήνα). Τελικά, η συγχώνευση δεν έγινε.

²   Η Γενική Συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο του συλλόγου και μπορεί να αποφασίσει για κάθε θέμα. Στη συνέλευση μπορούν να συμμετέχουν και να συναποφασίζουν όλα τα μέλη του συλλόγου, δηλαδή όλοι οι φοιτητές του τμήματος.

³  Δ.Σ. = Διοικητικό Συμβούλιο = Οι εκλεγμένοι από τον φοιτητικό σύλλογο αντιπρόσωποι. Το Δ.Σ. είναι η αναπαραγωγή του κοινοβουλευτικού μοντέλου εξουσίας, που είναι μόνο κατ’ επίφαση δημοκρατικό. Δημοκρατία είναι μόνο η άμεση. Α! Και αντιπροσώπους-σωτήρες δεν χρειαζόμαστε, μπορούμε μόνες και μόνοι να αποφασίζουμε.

⁴  Ο εργολαβικός θεσμός υπάρχει στο Α.Π.Θ. εδώ και 25 χρόνια. Ο εργολάβος αναλαμβάνει μέσω διαγωνισμού  να παρέχει απασχόληση σε εργαζομένους για τον καθαρισμό, τη φύλαξη, τις γραμματείες και ορισμένες άλλες υπηρεσίες. Απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό που προβλέπεται από το κράτος για τις εργολαβίες, ο εργολάβος, καρπώνεται το 8% του συνολικού ποσού χωρίς να παράγει ουσιαστικό έργο ενώ το 23% είναι το Φ.Π.Α. Με αφορμή τη λήξη των συμβάσεων και την μη πληρωμή των δεδουλευμένων τους για 2 μήνες, οι εργολαβικοί προχώρησαν σε απεργία και κατάληψη του κτιρίου διοίκησης για σχεδόν 2 μήνες.

Εδώ το κείμενο σε pdf

Ναι, δίκιο έχουν αλλά..

Αλλά τι θα γίνει με τα παιδιά που δίνουν πανελλαδικές τώρα που οι καθηγητές απεργούν;

Τι θα γίνει με την μετακίνηση των πολιτών όταν οι υπάλληλοι του ΜΕΤΡΟ απεργούν;

Τι θα γίνει με την ανάπτυξη και τον τουρισμό αφού οι ναυτεργάτες απεργούν;

Ε Π Ι Σ Τ Ρ Α Τ Ε Υ Σ Η

…γιατί το κράτος δε θέλει να ζημιωθεί από την απεργία

…γιατί πολλοί από μας θα αδιαφορήσουν για τα αιτήματα και θα εστιάσουν στις επιπτώσεις της απεργίας.

Και έτσι η καταστολή και η ποινικοποίηση των αγώνων λαμβάνει απλόχερα την κοινωνική νομιμοποίηση!

Η επιστράτευση των εκπαιδευτικών είναι η 3η επιστράτευση που γίνεται μέσα σε ένα χρόνο. Αποτελεί δε παγκόσμια πρωτοτυπία να γίνει επίταξη πριν καν κυρηχθει η απεργία. Τα δακρύβρεχτα λόγια ‘’για την υγεία των μαθητών’’ που δίνουν πανελλαδικές είναι τουλάχιστον ειρωνικά. Η αιφνιδιαστική ανακοίνωση της κυβέρνησης έγινε λίγο πριν ξεκινήσουν οι εξετάσεις, προφανώς για λόγους τακτικής. Γιατί οι αντιδράσεις ήταν αναμενόμενες. ‘’Οι δυο ώρες παραπάνω δουλειάς’’  σημαίνουν, εκτός απ’ το αυτονόητο, και την απόλυση 10.000 εκπαιδευτικών, τις υποχρεωτικές μεταθέσεις, το πάγωμα νέων προσλήψεων, τη συγχώνευση σχολικών μονάδων (τάξεις με 30 άτομα), ενώ ήδη έχει προωθηθεί η συμμόρφωση τους και οι επιλεκτικές απολύσεις, με τις αλλαγές στο Πειθαρχικό Δίκαιο και την Αξιολόγηση. Έτσι συνεχίζεται η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, όπως έγινε και με πιο πρόσφατο παράδειγμα το σχέδιο ΑΘΗΝΑ, για να  σωθεί το σύστημα που καταρρέει.

Βέβαια δεν τρέφουμε αυταπάτες πως το εκπαιδευτικό σύστημα είναι καλό ως έχει. Παρότι εμφανίζεται με τον ιερό μανδύα του ουδέτερου παρόχου γνώσης, για μας είναι ένας ακόμη μηχανισμός αναπαραγωγής του καπιταλιστικού συστήματος. Η ενταντικοποίηση προετοιμάζει τον μετέπειτα καλό εργάτη, ο ανταγωνισμός τον ατομικιστή καριερίστα, και ο διαχωρισμός εκπαιδευτικών και μαθητών, ή ακόμη και μεταξύ των μαθητών (απουσιολόγος, σημαιοφόρος, επιμελητής) αναπαράγει εξουσιαστικές σχέσεις, δημιουργεί ιεραρχίες και παρακωλύει τη συλλογική δράση. Προωθείται η τυποποιημένη σκέψη, ο συμβιβασμός στα ιδεολογικά όρια και στις δομές του υπάρχοντος συστήματος. Παράλληλα η εμπορευματοποίηση της παιδείας και η παραπαιδεία εντείνει τους ταξικούς φραγμούς του δήθεν δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.

Αυτοί λοιπόν που τώρα ”νοιάζονται για την υγεία των παιδιών” είναι οι ίδιοι που δημιούργησαν και συντηρούν αυτό το σάπιο εκπαιδευτικό σύστημα, τον καταπιεστικό θεσμό των πανελληνίων.

Το ξέρουμε πως δεν ενδιαφέρουν κανέναν απ’ τους εξουσιαστές οι πραγματικές ανάγκες των μαθητών, οι πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. 

Μας καλούν λοιπόν με βάση το ιδεολόγημα της εθνικής σωτηρίας, του ”όλοι πρέπει να κάνουμε θυσίες, κρίση έχουμε”, καθώς και μέσω γενικεύσεων και λασπολογιών που αναμασιούνται από τα φερέφωνα της κρατικής προπαγάνδας, στο παιχνίδι του κοινωνικού αυτοματισμού. Με τον τρόπο αυτό, προσπαθούν να στρέψουν κοινωνικές ομάδες με κοινά συμφέροντα τη μία απέναντι στην άλλη, κάμπτοντας τη δυναμική τους και καταργώντας στην πράξη κεκτημένα δικαιώματα, όπως η απεργία.

Ας μη πέσουμε στην παγίδα του κοινωνικού κανιβαλισμού, ας μην επαναλάβουμε λάθη όπως η συντεχνιακή αντιμετώπιση του σχεδίου ΑΘΗΝΑ, ”το ναι μεν αλλά…” και η ανοχή της απεργοσπασίας στον αγώνα των εργολαβικών του ΑΠΘ. Ξέρουμε ποιοι είναι οι εχθροί μας και με ποιανού το μέρος τασσόμαστε. Και παίρνουμε θέση ενάντια στη ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων, στην υποτίμηση των ζωών μας, ενάντια στη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση με τους όρους του κεφαλαίου. Όχι μένοντας στη λογική ”της επιστροφής στο καλό παρελθόν”  αλλά ασκώντας συνολικότερη κριτική στις δομές του υπάρχοντος συστήματος και διεκδικώντας αυτά που θέλουμε κι όχι αυτά που είχαμε.

 Α Υ Τ Ο Ν Ο Μ Ο  Σ Χ Η Μ Α   Α Γ Γ Λ Ι Κ Ο Υ

Εδώ η εισήγηση του σχήματος για την εκδήλωση

 Πολιτική εκδήλωση-συζήτηση με σχήματα, συλλογικότητες και συντρόφους/ισσες κι από άλλες πόλεις που παρεμβαίνουν στις σχολές.

Εδώ η εισήγηση σε μορφή pdf

Το κείμενο παρουσιάστηκε στις 4/4/2013 σε εκδήλωση στο στέκι στο βιολογικό από τα αυτόνομα σχήματα βιολογικού και φαρμακευτικής ΑΠΘ για το σχέδιο ΑΘΗΝΑ και στις 13/4 στο Παράρτημα στην Πάτρα στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε μετά από πρωτοβουλία της συνέλευσης Σπασμένο Γρανάζι, ”Ταξικοί αγώνες στις σχολές”.

 Εισήγηση του Αυτόνομου σχήματος Αγγλικού για το σχέδιο «Αθηνά»

 Τέλη Ιανουαρίου- αν και λίγο καθυστερημένα- λάβαμε το χριστουγεννιάτικο μας δώρο από το υπουργείο Παιδείας (κάποια κακοπροαίρετη θα έλεγε από το υπουργείο Οικονομικών!). Αυτή τη φορά το σχέδιο ονομάζεται «Αθηνά» και προβλέπει τη μετακίνηση, συγχώνευση, κατάργηση μεγάλου ποσοστού των τμημάτων των ΤΕΙ και την ευφυέστατη και σοφή (εξού και το όνομα) συγχώνευση κάθε ξενόγλωσσου και μεταφραστικού τμήματος (από 534 τμήματα ΑΕΙ-ΤΕΙ απομένουν τα 405).

 Αντιληφθήκαμε το σχέδιο «Αθηνά» ως μια πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, μιας αναδιάρθρωσης άμεσα συνηφασμένης με την κοινωνική. Η κρίση, οικονομική και πολιτική, κρίση των  εκμεταλλευτικών σχέσεων και όχι της ‘’κακοδιαχείρησης’’ ή των ‘’διεφθαρμένων πολιτικών’’ λειτουργεί τελικά ως σωτήρια λέμβος για το Υπάρχον. Η αναδιάρθρωση επιχειρεί να κατοχυρώσει την επιβίωση και εκ νέου αποκατάσταση των δομών και λειτουργιών του καπιταλισμού, το status quo για κράτος και αφεντικά. Όλα αυτά γίνονται με τις ευλογίες του Κράτους, το οποίο πλέον αποβάλλει το σοσιαλδημοκρατικό του προσωπείο και την πατρική του ‘’στοργή’’, που αποδείκνυε μέσα από τις προνοιακές παροχές, (κατάργηση επιδομάτων, περικοπές μισθών και συντάξεων, απολύσεις, αποκλεισμοί και επί πληρωμή περίθαλψη είναι η σημερινή πραγματικότητα) και αποκαλύπτει τον πραγματικό του ρόλο: την αποχαύνωση και πειθάρχηση των εκμεταλλευόμενων και την αναπαραγωγή του κεφαλαίου και των σχέσεών του. Έτσι λοιπόν, το μεν παραμύθι περί εθνικής ενότητας βοηθούσε και βοηθάει τον αποπροσανατολισμό των καταπιεζόμενων από την ταξική τους ταυτότητα μετατρέποντάς τους σε ακίνδυνες ατομικότητες που θυσιάζονται ηρωικά για το καλό της Πατρίδας. Από την άλλη δε το κράτος ανοίγει το δρόμο σε ιδιωτικοποιήσεις ή εμπορευματοποίηση των δημοσίων αγαθών με κριτήρια επιχειρηματικότητας και όρους της αγοράς, μετακυλίοντας σε κάθε περίπτωση το κόστος στις πλάτες μας.

 Ως φυσική ακολουθία, στην επίθεση αυτή έρχεται να προστεθεί η προσαρμογή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στα νέα δεδομένα. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, με κύριο εκφραστή της αυτή τη φορά το «Αθηνά», εκτός από το να μας ”αναβαθμίσει” και να δημιουργήσει ”θύλακες αριστείας”, αποβλέπει και σε κάτι άλλο για το οποίο φυσικά δεν κάνουν λόγο: την κατασκευή φθηνού κι ευέλικτου εργατικού δυναμικού. Ενός δυναμικού ανειδίκευτου που ως τέτοιο θα πληρώνεται χωρίς περιθώρια απαίτησης για ψίχουλα παραπάνω (ή σε πολλές περιπτώσεις εξειδικευμένου, εξαρτάται πάντα από τις ανάγκες των αφεντικών) . Στην περίπτωση μας, η εκπαίδευση που θα παρεχόταν θα περιλάμβανε μια θολή κι απροσδιόριστη γνώση, αποτέλεσμα μιας μίξης τεσσάρων διαφορετικών αντικειμένων. Κι όλα αυτά γιατί  τα κέρδη των αφεντικών πρέπει πάντα να αυξάνονται ενώ εμείς οφείλουμε να δουλεύουμε 10ωρα για 400 ευρώ, χωρίς ασφάλιση, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και με το φόβο να μας πετάξει έξω για κάποιον που θα δουλεύει με λιγότερα. Ωστόσο, δεν τρέφουμε αυταπάτες για πτυχία με αξία, υποσχέσεις για κοινωνική ανέλιξη  και λοιπούς μικροαστικούς μύθους του συλλογικού φαντασιακού. Εκμετάλλευση της τάξης μας θα υπάρχει πάντα μέσα στα συγκεκριμένα κοινωνικά πλαίσια, είτε περισσότερο είτε λιγότερο φανερή, από κάθε είδους εξουσιαστή.

 Μία ακόμα πιο εμφανής προβληματική του σχεδίου είναι ότι εντείνονται οι ήδη υπάρχοντες ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση. Και λέμε οι ήδη υπάρχοντες γιατί πιστεύουμε πως ο χαρακτηρισμός της παιδείας ως δημόσιας είναι αυτοαναιρούμενος καθώς οι κοινωνικές και ταξικές ανισότητες  που δημιουργεί το οικονομικοπολιτικό σύστημα αποκλείουν έτσι κι αλλιώς μερίδες ανθρώπων από αυτή. Για παράδειγμα, κατά γενική ομολογία για να περάσεις στη σχολή που θέλεις πρέπει να πληρώσεις ιδιαίτερα και φροντιστήρια αλλιώς δεν έχεις και πολλές πιθανότητες. Ωστόσο το σχέδιο «Αθηνά» προχωράει σε αποκλεισμό ακόμα περισσότερων. Το νέο ταξικό πανεπιστήμιο αναγκάζει πολλούς/ες να διακόψουν τις σπουδές τους αφού δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα μετακίνησης και εγκατάστασης στις νέες πόλεις φοίτησης τους. Αλλά δε σταματάει εκεί, καθώς με την προβλεπόμενη μείωση των εισακτέων, ‘’τα παιδιά ενός κατώτερου θεού’’ μένουν και πάλι εκτός και ως μόνη λύση προβάλλει η στροφή στην ιδιωτική εκπαίδευση. Βέβαια η διαχωριστική γραμμή μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού είναι λεπτή.  Δημόσιο ονομάζεται αυτό το οποίο είναι προσβάσιμο από όλους χωρίς καμιά εξαίρεση, επομένως είναι δόκιμο να μιλάμε όχι για δημόσιο αλλά για κρατικό πανεπιστήμιο. Ποιος είπε όμως πως το κρατικό και το ιδιωτικό πανεπιστήμιο διαφέρουν ουσιαστικά στους στόχους τους; Τόσο το κράτος όσο και ο κάθε ιδιώτης-αφεντικό επιδιώκει να διαμορφώσει εργαζομένους κομμένους και ραμμένους για την εργασιακή αλυσίδα παραγωγής κέρδους. Για εμάς το αίτημα που προκύπτει δεν είναι απλώς το χιλιοειπωμένο ‘’δημόσια και δωρέαν παιδεία’’  ή μόνο το ‘’έξω οι ιδιώτες από το πανεπιστήμιο’’ αλλά και το ‘’έξω το κράτος από το πανεπιστήμιο’’.

 Αξίζει να σημειώσουμε ότι η αλληλεξάρτηση εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και καπιταλισμού αποδεικνύεται από την υποβάθμιση και συρρίκνωση των ανθρωπιστικών-κοινωνικών σπουδών αλλά και την επένδυση στις θετικές, τεχνολογικές και οικονομικές επιστήμες (ενδεικτικά στο 1ο πεδίο οι εισακτέοι μειώνονται στο 13% ενώ στο 2ο και στο 4ο αυξάνονται 33% και 49% αντίστοιχα). Γιατί βέβαια ο Strindberg  δεν έχει τόσα να προσφέρει στο σύστημα τους όσο ο Bill Gates ούτε η γλωσσολογία στην πολυπόθητη τεχνολογική ανάπτυξη.

 Πέρα από όλα τα παραπάνω και μόνο το γεγονός ότι το συγκεκριμένο σχέδιο ακυρώνει προσωπικές επιλογές κι επιθυμίες (επιλογή σχολής, πόλη φοίτησης) αποτελεί επιχείρημα εναντίωσης σ’ αυτό. Γιατί δε θα δεχτούμε κανένα κράτος και καμία επιχείρηση να ορίσει τις ανάγκες μας και τις προτιμήσεις μας, κανέναν υπουργό-βουλευτή-δήμαρχο να εξυπηρετήσει τα μικροπολιτικά του συμφέροντα για ακόμη μια φορά.

Ιστορικό – Απολογισμός αγώνα

 Όσον αφορά το αγγλικό, μετά το τέλος της εξεταστικής καλέστηκε συνέλευση και παρόλη τη νωθρότητα και βραδυκινησία που χαρακτήριζε για καιρό το σύλλογο , προχωρήσαμε σε κατάληψη της σχολής και σε εξωστρεφείς δράσεις (μοιράσματα, πορείες, μικροφωνικές, κλείσιμο δρόμων και ΟΣΕ, παρεμβάσεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, συμμετοχή στην πανελλαδική πορεία της Αθήνα) από τις 19 Φεβρουαρίου έως και τις 20 Μαρτίου. Μπροστά στην επικείμενη συγχώνευση των ξενόγλωσσων τμημάτων  πραγματοποιήθηκαν 7 συνελεύσεις που απαριθμούσε η κάθεμιά 300-400 άτομα. Αντίστοιχα, είδαμε πορείες με 300 αγγλικάριες/-ους και μικροφωνικές με 40 άτομα. Ο ένας αυτός μήνας κινητοποιήσεων    επέτρεψε τη συγκρότηση ενός αγωνιστικού πυρήνα 30-40, κυρίως ανένταχτων, ατόμων που μέσω των διαδικασιών ζύμωσης αντιλήφθηκε τη σημασία της κατάληψης ως μέσο αγώνα καθώς και την ανάγκη υπέρβασης συντεχνειακών αιτημάτων. Ενώ αρχικά πολλοί ήρθαν για να σώσουν τα πτυχία και τη σχολή τους, άρχισε σταδιακά να διαμορφώνεται μια συνείδηση συμμετοχής σε αγώνες. Η νοοτροπία αυτή έγινε κτήμα των αγωνιζόμενων συμφοιτητών/συμφοιτητριών μας και στην πράξη με συμμετοχή  στην σε απεργιακή πορεία, σε πορεία ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, στην πανεκπαιδευτική- αντιρατσιστική πορεία και σε δράση του κοινωνικού ιατρείου αλληλεγγύης για δωρεάν περίθαλψη.

 Στα καθημερινά συντονιστικά και στις συνελεύσεις έγινε λόγος για τους ταξικούς φραγμούς που εντείνονται στο πανεπιστήμιο, σε συνδυασμό με την προβλεπόμενη υποτίμηση της εργασίας μας και την κατάσταση που ήδη επικρατεί στην αγορά εργασίας (φροντιστήρια που πληρώνουν 2,9 ευρώ την ώρα).

 Βέβαια δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την τάση ορισμένων για ,την κατ’ αυτούς, απαραίτητη συνεργασία με τους καθηγητές και τον πρόεδρο του τμήματος, ο οποίος απαξίωνε τη διαδικασία του διαλόγου κατά τη διάρκεια της κατάληψης και σαμπόταρε συστηματικά τις προσπάθειες μας. Παρόμοια, συχνά εκφράζονταν αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα των διαδικασιών ‘’από τα κάτω’’ και επιδιωκόταν επαφή και βοήθεια από βουλευτές και δημάρχους.

 Παρόλα αυτά, η συμμετοχή ανένταχτου κόσμου στα καθημερινά συντονιστικά ήταν ενεργή τόσο στην οργάνωση και το συντονισμό δράσεων όσο και στη πραγματοποίηση τους.

 Διαφορετική κατάσταση επικράτησε στα ΤΕΙ θεσσαλονίκης, όπως αντιληφθήκαμε μέσα από κοινές συνελεύσεις με την Ανοιχτή Συνέλευση Σπουδαστών των ΤΕΙ, μια συνέλευση που συγκροτήθηκε κυρίως από ανένταχτα άτομα με ριζοσπαστική κατεύθυνση. Εκεί η ΔΑΠ, δρώντας με το όνομα του συλλόγου, θέλησε από την αρχή να κατευθύνει τον αγώνα δίνοντας συντεχνιακά χαρακτηριστικά και εμμένοντας στο θέμα της μετακίνησης, για να αποπροσανατολίσει από συνολικότερες οπτικές. Οι φασίζουσες πρακτικές που ακολουθεί εδώ και χρόνια στο ΤΕΙ και η λογική της ανάθεσης που κυριαρχεί στην πλειονότητα των φοιτητών απέτρεψε τη λήψη συλλογικών αποφάσεων και την ενεργή συμμετοχή στην οργάνωση του αγώνα.

 Στη σχολή μας η ΔΑΠ φάνηκε να μην έχει ιδιαίτερη επιρροή. Κυριαρχούσε ένα κλίμα απαξίωσης προς αυτήν όσο και γενικότερα απέναντι στις φοιτητικές παρατάξεις. Χαρακτηριστικό είναι πως όταν δεν κατέβαινε ανεξάρτητο πλαίσιο για ανοιχτή σχολή, πολλοί επέλεγαν να ψηφίσουν λευκό ή ακόμη και κατάληψη για να μην στηρίξουν τις παρατάξεις. Όμως το φαινόμενο αυτό σε μεγάλο βαθμό συνδέεται με την απολιτικοποίηση και όχι με συνειδητοποιημένη πολιτική στάση καθώς σε μεγάλη μερίδα φοιτητών υπάρχει αδυναμία διάκρισης ανάμεσα σε πολιτικοποίηση και κομματικοποίηση.

 Όσον αφορά τον ανεξάρτητο πλαίσιο, έκανε την εμφάνιση του ήδη από τη 2^η συνέλευση με πρόταγμα τη συνέχιση των κινητοποιήσεων με ανοιχτή σχολή. Υποτίθεται δηλαδή πως αναγνώριζαν την ανάγκη κινητοποίησης ενάντια στο σχέδιο ΑΘΗΝΑ αλλά στην κατάληψη ως μέσο δράσης. Αυτή η λογική που σταδιακά στηριζόταν από όλο και περισσότερους φοιτητές, σε συνδυασμό με το φόβο της απώλειας του εξαμήνου και την εξαίρεση της σχολής μας από το σχέδιο, οδήγησε τελικά σε απόφαση για λήξη της κατάληψης. Έγινε προσπάθεια συνέχισης των κινητοποιήσεων αλλά δε στηρίχτηκαν από πολύ κόσμο λόγω της επιστροφής στην εντατικοποιημένη καθημερινότητα και του ανοίγματος του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης.

 Άρχισε πανελλαδικά να ‘’ξεφουσκώνει’’ το θέμα και φάνηκε πως η τακτική επιλεκτικών συγχωνεύσεων και καταργήσεων τμημάτων και αλλεπάλληλων αλλαγών του σχεδίου οδήγησε σε κατακερματισμό των αγωνιζόμενων και σε εύκολα διαχειρίσιμες συντεχνιακές λογικές τόσο από τους άμεσα πληττόμενους όσο και από όσους επέλεξαν να μη συμμετέχουν.

 Ωστόσο, η θετική έκβαση για το Αγγλικό είχε για εμάς αρκετές θετικές προεκτάσεις. Δημιουργήθηκε ένα θετικό κλίμα και κουλτούρα αγώνα σε επίπεδο σχολής, αποκομίστηκαν πολλές εμπειρίες σε επίπεδο σχήματος αφήνοντας έτσι παρακαταθήκη για μελλοντική συνέχιση της αγωνιστικής δράσης με μαζικότερους και ποιοτικότερους όρους.

Εδώ η εισήγηση του σχήματος για την εκδήλωση

ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ 

*Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση μέσω του σχεδίου Αθηνά

*Χρονικό των κινητοποιήσεων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

*Αποτίμηση και συνέχεια του αγώνα

Εδώ το κείμενο σε pdf

Io ne understand pas nichts * δεν καταλαβαίνω τίποτα

Το σχέδιο ”Αθηνά” ¹ δεν ήρθε απ’ τον ουρανό. Αποτελεί τη ”φυσική” συνέχεια σειράς νομοσχεδίων που προωθούν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.

Για να μιλήσουμε απλά:

* 1990-1991 μεταρρύθμιση Κοντογιαννόπουλου  (κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου)

*   2006-2007 μεταρρύθμιση Μαριέττας Γιαννάκου  (αλλαγές στον τρόπο διάθεσης δωρεάν συγγραμμάτων, αναπροσαρμογή του πανεπιστημιακού ασύλου, καθορισμό ανώτατου χρονικού ορίου φοίτησης, αναθεώρηση του Άρθρου 16 του ελληνικού Συντάγματος, για την ίδρυση μη κρατικών ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης)

*   2011 νόμος Διαμαντοπούλου  (κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, κατάργηση του ασύλου, τριετής φοίτηση, αυστηρός έλεγχος του χρόνου φοίτησης {ν+2 και διαγραφές φοιτητών}, δημιουργία επιτροπών αξιολόγησης, κατάργηση του θεσμού της πρυτανείας και εκλογή συμβουλίων διοίκησης με συμμετοχή και εξωπανεπιστημιακών)

H εκπαίδευση αντιμετωπιζόταν, αντιμετωπίζεται και θα αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα μέσα σε αυτό το οικονομικοπολιτικό σύστημα. Και τώρα αυτό αρχίζει να φαίνεται ξεκάθαρα. Το κράτος δε βολεύεται άλλο από την τωρινή κατάσταση, οπότε αποβάλει τον κοινωνικό του χαρακτήρα με κλιμακούμενες περικοπές των δημοσίων παροχών και ταυτόχρονα κλείνει το μάτι σε όλο και περισσότερες επιχειρήσεις και ιδιώτες με ευνοϊκές προς αυτούς μεταρρυθμίσεις. Έτσι, τώρα πληρώνω νοίκι, φωτοτυπίες-corpus, μου δίνουν βιβλία σε pdf ή μου τα παραχωρούν  μέχρι το τέλος της εξεταστικής. Από το εαρινό εξάμηνο θα πληρώνω τα συγγράμματα (Μπορεί βέβαια να μου αλλάξουν και το αντικείμενο σπουδών μου ή ακόμα και την πόλη φοίτησης!!!). Στη συνέχεια θα μου πουν να πληρώνω για τη σίτιση (κάτι που ήδη δρομολογούν με την αυστηροποίηση των εισοδηματικών κριτηρίων και τον αποκλεισμό μέσω επίδειξης πάσο), θα επιβληθούν δίδακτρα και στους προπτυχιακούς(οι μεταπτυχιακοί ήδη πληρώνουν για να σπουδάσουν), ενώ οι εστίες αδυνατούν να καλύψουν την όλο και αυξανόμενη, λόγω οικονομικής εξαθλίωσης, ζήτηση. Ο δημόσιος(αλλά καπιταλιστικός) και δωρεάν(όχι και τόσο τελικά) χαρακτήρας της εκπαίδευσης καταργείται και γίνεται υπόθεση για λίγους, επι πληρωμή.

 Παράλληλα, η λεγόμενη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση επιχειρεί να διαμορφώσει εργαζόμενους και εργάτες με εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα εξυπηρετήσουν τους νόμους της αγοράς. Γι’ αυτό διαμορφώνται πτυχία που μας μετατρέπουν σε φτηνούς και ευέλικτους εργαζομένους, γι’ αυτό βλέπουμε τη συνεχή παραμέληση και υποβάθμιση των ανθρωπιστικών επιστημών και σπουδών. Γιατί βέβαια ο Strindberg  δεν έχει τόσα να προσφέρει στο σύστημα τους όσα ο Bill Gates. Και εμείς από την άλλη μεριά πρέπει να μάθουμε να είμαστε εντατικοποιημένοι, ανταγωνιστικοί και υπάκουοι. Να παρακολουθούμε υποχρεωτικά μαθήματα με παρουσίες, να τρέχουμε για παρουσιάσεις, essays και mid-term, να βγάζουμε όλη τη μέρα μπροστά στον υπολογιστή για να προλάβουμε να κάνουμε πρώτες τη δήλωση μαθημάτων και να μην μας φάνε άλλες τη θέση…και κάθε φορά που η καθηγητική αυθαιρεσία βρίσκεται στο δρόμο μας εμείς να την προσπερνάμε με σκυφτό το κεφάλι. Όπως θα χτυπάμε κάρτα, θα εργαζόμαστε 10ωρο χωρίς ασφάλεια, χωρίς ελεύθερο χρόνο και θα δεχόμαστε λίγα ψίχουλα για να μην μας διώξει το αφεντικό και πάρει άλλον στη θέση μας από την ατέλειωτη ουρά των ανέργων.

Και όλα αυτά με την πρόφαση της οικονομικής κρίσης και του λεγόμενου ”εξευρωπαϊσμού”…

 Όσοι, λοιπόν, είχαν διαμορφώσει ως τώρα τον ακαδημαϊκό χάρτη βάση μικροπολιτικών συμφερόντων βάλθηκαν τώρα να ‘’διορθώσουν’’ το λάθος με ένα καινούριο λάθος, το οποίο ονομάζεται σχέδιο ‘’Αθηνά’’. Χιλιάδες φοιτήτριες και φοιτητές αναγκάζονται να αλλάξουν το πλάνο ζωής τους, ενώ η επιλογή που έκαναν, αφού έφαγαν στη μάπα όλα αυτά τα χρόνια μίζερα 6ωρα, αυταρχικούς καθηγητές και το αλλοτριωτικό ανταγωνιστικό εξεταστικό σύστημα, φαντάζει αδιάφορη στους ‘’ειδήμονες’’. Αυτή η επιλογή ουσιαστικά καταργείται, χωρίς κανέναν διάλογο με αυτούς τους οποίους ενδιαφέρει και επηρεάζει. Γιατί ποιοι είναι πιο ειδικοί στο να καθορίζουν τις ανάγκες μας αν όχι εμείς οι ίδιες; Και εδώ, εάν θέλουν να μιλάμε με τους όρους της νομιμότητας τους, έρχεται η κουβέντα στο Αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου (υφίσταται άραγε μετά και την εκλογή των Συμβουλίων Δίοικησης;), για το οποίο ξαφνικά ούτε λόγος!

Αυτό στο οποίο αποσκοπούμε είναι η καθολική κατάργηση του σχεδίου «Αθηνά» και όχι επιμέρους διορθώσεις, ξεγελαστικές μικροαλλαγές που προωθούν τον εφησυχασμό και τη νοοτροπία του ‘’το μη χείρον βέλτιστον’’.  Στόχος μας όμως δεν είναι απλά η κατάργηση του σχεδίου, γιατί σαν κι αυτό υπήρξαν και θα υπάρξουν κι άλλα. Στόχος μας είναι το μπλοκάρισμα της αναδιάρθρωσης, η καταστροφή κάθε χαρακτηριστικού της εκπαίδευσης που συγκρούεται με τις ανάγκες μας. Στόχος μας είναι η συμμετοχή όλων μας στη δημιουργία ενός πανεπιστημίου που δε θα συμβιβάζεται με τα μέτρα τους, αλλά που θα προέρχεται από τα δικά μας. Μιας εκπαίδευσης διαφορετικής, που θα ενσωματώνει και δε θα «απορροφά» κάθε νέα δυνατότητα.

1. Το σχέδιο ΑΘΗΝΑ προβλέπει τη μετακίνηση, συγχώνευση, κατάργηση μεγάλου ποσοστού των τμημάτων των ΤΕΙ και την ευφυέστατη και σοφή (εξού και το όνομα) συγχώνευση κάθε ξενόγλωσσου και μεταφραστικού τμήματος (από 534 τμήματα ΑΕΙ-ΤΕΙ απομένουν τα 405). Συγκεκριμένα, η αγγλική φιλολογία συγχωνεύεται με τη γερμανική, γαλλική, ιταλική (στο ΕΚΠΑ και με την ισπανική) και δημιουργούν ένα ενιαίο τμήμα ‘’ξένων γλωσσών και φιλολογίας’’.

Α Υ Τ Ο Ν Ο Μ Ο   Σ Χ Η Μ Α   Α Γ Γ  Λ Ι Κ Ο Υ

Εδώ  το τρικάκι σε pdf

Εδώ κείμενο και εισήγηση για το σχέδιο ΑΘΗΝΑ

Εδώ το κείμενο σε pdf

Για ποια ανομία μας μιλάτε;

20/12: Η ελληνική αστυνομία επιδεικνύει για πολλοστή φορά τις κατασταλτικές της προθέσεις και ικανότητες εισβάλλοντας στην κατάληψη της Villa Amalias. H κατάληψη αποτελεί εδώ και 23 χρόνια έναν αυτοοργανωμένο χώρο πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων (συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, προβολές, συζητήσεις κ.α.), και αντιτίθεται στην κουλτούρα του κέρδους και της εξουσίας. Η ύπαρξη και η δράση της αποτελούσε αντιφασιστικό ανάχωμα στην πλατεία Βικτωρίας. Γραφικά καταντούν για άλλη μια φορά τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης και το υπερθέαμα που προσφέρουν χαρακτηρίζοντας,  την κατάληψη στέκι ανομίας και τρομοκρατίας με πλάνα άδεια μπουκάλια μπύρας! Στις 9/1 επιχειρήθηκε ανακατάληψη του κτιρίου από αλληλέγγυα άτομα, τα οποία προσήχθησαν στη ΓΑΔΑ έπειτα από μία ακόμα φαντασμαγορική επιχείρηση των ΜΑΤ, που είχε ως αποτέλεσμα 93 συλλήψεις.

28/12: Λίγες μέρες μετά την επίθεση στη Villa Amalias, η αστυνομία εισβάλλει στην ΑΣΟΕΕ. Αφορμή αποτέλεσε αυτή τη φορά η παρουσία των μικροπωλητών μεταναστών που βρίσκονταν έξω από των χώρο του πανεπιστημίου και που έχοντας χτίσει μια κοινότητα αγώνα με τους αλληλέγγυους φοιτητές κατέφυγαν στην ΑΣΟΕΕ ως ένα από τα λιγοστά «ασφαλή» μέρη που έχουν απομείνει.

Ύστερα από τη νομοθετική  κατάργηση του ασύλου, τα σκυλιά του κράτους την κάνουν πράξη εισβάλλοντας στο χώρο του πανεπιστημίου (χωρίς αντίσταση λόγω των χριστουγεννιάτικων διακοπών) με πρόσχημα την εύρεση παράνομου εμπορεύματος. 16 μετανάστες συνελήφθησαν ενώ στο στόχαστρό τους βρέθηκαν και τα πολιτικά στέκια της ΑΣΟΕΕ από τα οποία και κατασχέθηκαν αφίσες, έντυπο υλικό και οτιδήποτε αφορούσε στη ελεύθερη διακίνηση ιδέων. Παράλληλα κατασχέθηκαν μηχανήματα των Ραδιοζώνων Ανατρεπτικής Έκφρασης, αυτοοργανωμένου ραδιοφωνικού σταθμού (98FM).

9/1: Σειρά έχει η κατάληψη Σκαραμαγκά, όπου κατά την εισβολή συλλαμβάνονται 8 άτομα.

15/1: ΜΑΤ εισβάλουν στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 και προσαγάγουν 16 συντρόφους-ισσες. Άλλος ένας ελεύθερος κοινωνικός χώρος, που επί 25 χρόνια αποτελεί φωνή ταξικής και κοινωνικής αντίστασης στη γειτονιά της Κυψέλης, επιχειρείται να φιμωθεί.

Είναι προφανές ότι η επίθεση σε αυτούς τους χώρους εντάσσεται στο γενικότερο κλίμα καταστολής και σαφώς έχει πολιτική στόχευση, εφόσον καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενα στέκια αποτελούν μέρος του κινήματος (εργατικού και φοιτητικού) και των αγωνιστικών διαδικασιών. Οι συλλήψεις και προσαγωγές ατόμων που αντιστέκονται στο μοντέλο του παθητικού και ατομικιστή πολίτη που προωθούν, δεν αφήνουν  αμφιβολίες για τα σχέδια του κράτους. Το μέχρι τώρα  επονομαζόμενο «κράτος πρόνοιας» μεταλλάσσεται στο (ακόμα πιο) βάρβαρο «κράτος ασφάλειας», καταδεικνύοντας αποπροσανατολιστικά τους τάχα εχθρούς της κοινωνίας και της εθνικής ενότητας (μετά τους μετανάστες, για ποιους χτυπάει η καμπάνα;) και προχωρώντας σε κινήσεις ανεξέλεγκτου περιορισμού και ελέγχου των αντιστεκόμενων. Η υπεράσπιση των ελεύθερων κοινωνικών χώρων, των δομών και των ιδεών που αυτοί προτάσσουν, αποτελεί μια κοινή προσπάθεια που θα πρέπει να εμπλέκει τις πλατύτερες δυνατές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να αποτελέσουν απειλή στο σχέδιο τους.

Η παρουσίαση καταλήψεων και στεκιών ως «χώρων ανομίας» υπονομεύει αφενός τον αγώνα τους για αξιοπρέπεια, ισότητα και ελευθερία, “αδικεί’” αφετέρου αυτούς στους οποίους αρμόζει επάξια ο χαρακτηρισμός: κράτος, κοινοβούλιο, τράπεζες και υπουργεία.

Οι καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα είναι ταυτόχρονα αποτελέσματα  πολιτικοποίησης και αγωνιστικών διαδικασιών σε περιόδους έντονης κινηματικής δράσης αλλά και έναυσμα για συνεχή παρέμβαση στην κανονικότητα και στην κουλτούρα του πειθήνιου πολίτη που καλλιεργείται από τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς.

Η ιδιόμορφη αυτή προσπάθεια ρήξης κάθε φωνής αντίστασης στο πολιτικό σύστημα σχετίζεται άμεσα με την πρόσφατη εκκένωση της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη, την καταστολή του αγώνα των απεργών εργολαβικών στο Αριστοτέλειο αλλά και με κρατικές-παρακρατικές επιθέσεις σε όλη την Ελλάδα(στέκι Xanadu στην Ξάνθη, στέκι baruti και κατάληψη Αφροδίτης 8 στη Βέροια, καταλήψεις apertus στο Αγρίνιο και Δράκα στην Κέρκυρα).

 ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΣΤΙΑ ΑΝΟΜΙΑΣ

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΤΗΝΟΥΜΕ ΕΣΤΙΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

                                                                                  Α Υ Τ Ο Ν Ο Μ Ο   Σ Χ Η Μ Α   Α Γ Γ Λ Ι Κ Ο Υ