Εδώ το κείμενο σε pdf
Ναι, δίκιο έχουν αλλά..
Αλλά τι θα γίνει με τα παιδιά που δίνουν πανελλαδικές τώρα που οι καθηγητές απεργούν;
Τι θα γίνει με την μετακίνηση των πολιτών όταν οι υπάλληλοι του ΜΕΤΡΟ απεργούν;
Τι θα γίνει με την ανάπτυξη και τον τουρισμό αφού οι ναυτεργάτες απεργούν;
Ε Π Ι Σ Τ Ρ Α Τ Ε Υ Σ Η
…γιατί το κράτος δε θέλει να ζημιωθεί από την απεργία
…γιατί πολλοί από μας θα αδιαφορήσουν για τα αιτήματα και θα εστιάσουν στις επιπτώσεις της απεργίας.
Και έτσι η καταστολή και η ποινικοποίηση των αγώνων λαμβάνει απλόχερα την κοινωνική νομιμοποίηση!
Η επιστράτευση των εκπαιδευτικών είναι η 3η επιστράτευση που γίνεται μέσα σε ένα χρόνο. Αποτελεί δε παγκόσμια πρωτοτυπία να γίνει επίταξη πριν καν κυρηχθει η απεργία. Τα δακρύβρεχτα λόγια ‘’για την υγεία των μαθητών’’ που δίνουν πανελλαδικές είναι τουλάχιστον ειρωνικά. Η αιφνιδιαστική ανακοίνωση της κυβέρνησης έγινε λίγο πριν ξεκινήσουν οι εξετάσεις, προφανώς για λόγους τακτικής. Γιατί οι αντιδράσεις ήταν αναμενόμενες. ‘’Οι δυο ώρες παραπάνω δουλειάς’’ σημαίνουν, εκτός απ’ το αυτονόητο, και την απόλυση 10.000 εκπαιδευτικών, τις υποχρεωτικές μεταθέσεις, το πάγωμα νέων προσλήψεων, τη συγχώνευση σχολικών μονάδων (τάξεις με 30 άτομα), ενώ ήδη έχει προωθηθεί η συμμόρφωση τους και οι επιλεκτικές απολύσεις, με τις αλλαγές στο Πειθαρχικό Δίκαιο και την Αξιολόγηση. Έτσι συνεχίζεται η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, όπως έγινε και με πιο πρόσφατο παράδειγμα το σχέδιο ΑΘΗΝΑ, για να σωθεί το σύστημα που καταρρέει.
Βέβαια δεν τρέφουμε αυταπάτες πως το εκπαιδευτικό σύστημα είναι καλό ως έχει. Παρότι εμφανίζεται με τον ιερό μανδύα του ουδέτερου παρόχου γνώσης, για μας είναι ένας ακόμη μηχανισμός αναπαραγωγής του καπιταλιστικού συστήματος. Η ενταντικοποίηση προετοιμάζει τον μετέπειτα καλό εργάτη, ο ανταγωνισμός τον ατομικιστή καριερίστα, και ο διαχωρισμός εκπαιδευτικών και μαθητών, ή ακόμη και μεταξύ των μαθητών (απουσιολόγος, σημαιοφόρος, επιμελητής) αναπαράγει εξουσιαστικές σχέσεις, δημιουργεί ιεραρχίες και παρακωλύει τη συλλογική δράση. Προωθείται η τυποποιημένη σκέψη, ο συμβιβασμός στα ιδεολογικά όρια και στις δομές του υπάρχοντος συστήματος. Παράλληλα η εμπορευματοποίηση της παιδείας και η παραπαιδεία εντείνει τους ταξικούς φραγμούς του δήθεν δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
Αυτοί λοιπόν που τώρα ”νοιάζονται για την υγεία των παιδιών” είναι οι ίδιοι που δημιούργησαν και συντηρούν αυτό το σάπιο εκπαιδευτικό σύστημα, τον καταπιεστικό θεσμό των πανελληνίων.
Το ξέρουμε πως δεν ενδιαφέρουν κανέναν απ’ τους εξουσιαστές οι πραγματικές ανάγκες των μαθητών, οι πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.
Μας καλούν λοιπόν με βάση το ιδεολόγημα της εθνικής σωτηρίας, του ”όλοι πρέπει να κάνουμε θυσίες, κρίση έχουμε”, καθώς και μέσω γενικεύσεων και λασπολογιών που αναμασιούνται από τα φερέφωνα της κρατικής προπαγάνδας, στο παιχνίδι του κοινωνικού αυτοματισμού. Με τον τρόπο αυτό, προσπαθούν να στρέψουν κοινωνικές ομάδες με κοινά συμφέροντα τη μία απέναντι στην άλλη, κάμπτοντας τη δυναμική τους και καταργώντας στην πράξη κεκτημένα δικαιώματα, όπως η απεργία.
Ας μη πέσουμε στην παγίδα του κοινωνικού κανιβαλισμού, ας μην επαναλάβουμε λάθη όπως η συντεχνιακή αντιμετώπιση του σχεδίου ΑΘΗΝΑ, ”το ναι μεν αλλά…” και η ανοχή της απεργοσπασίας στον αγώνα των εργολαβικών του ΑΠΘ. Ξέρουμε ποιοι είναι οι εχθροί μας και με ποιανού το μέρος τασσόμαστε. Και παίρνουμε θέση ενάντια στη ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων, στην υποτίμηση των ζωών μας, ενάντια στη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση με τους όρους του κεφαλαίου. Όχι μένοντας στη λογική ”της επιστροφής στο καλό παρελθόν” αλλά ασκώντας συνολικότερη κριτική στις δομές του υπάρχοντος συστήματος και διεκδικώντας αυτά που θέλουμε κι όχι αυτά που είχαμε.
Α Υ Τ Ο Ν Ο Μ Ο Σ Χ Η Μ Α Α Γ Γ Λ Ι Κ Ο Υ
