Καλωσορίσατε στο χάος

 Εδώ το κείμενο σε pdf

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΑΤΕ ΣΤΟ ΧΑΟΣ

Ποιός πληρώνει τη ‘’δημόσια’’ εκπαίδευση;

Το έχουμε καταλάβει εδώ και πολύ καιρό και η τσέπη μας ακόμη περισσότερο. Οι κρατικές παροχές δίνουν τη θέση τους στις ιδιωτικοποιήσεις και την όλο και μεγαλύτερη επιβάρυνση των μη προνομιούχων. Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι υπήρχε κάποτε δημόσια δωρεάν εκπαίδευση. Ποτέ δεν ήταν για όλους, ποτέ δεν ήταν δωρεάν. Το μαρτυρούν αυτό οι πάκοι με τα βοηθητικά βιβλία, οι ατέλειωτες ώρες στις σχολικές αίθουσες και φυσικά στα φροντιστήρια με τεράστια επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού (για κάποιους απλησίαστη).

Αντιλαμβανόμαστε όμως ότι οι ταξικοί φραγμοί όλο και εντείνονται. Πλέον πέρα απ’ τα νοίκια και τη μετακίνηση μας πληρώνουμε για τα βιβλία (ή δεν παίρνουμε καν βιβλία*), τα κόρπους, ενώ δρομολογείται και η επιβολή αντιτίμου στη λέσχη**, δίδακτρα και πολλά άλλα στα πλαίσια του ότι δεν έχουμε λεφτά’’. {Αλλά και η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση γίνεται πιο δύσκολη, με εξετάσεις σε όλο το λύκειο και μείωση των εισακτέων (σχέδιο Αθηνά).}

Παράλληλα, οι απολύσεις των εργολαβικών πέρσι, η διαθεσιμότητα των διοικητικών φέτος και του χρόνου ίσως οι απολύσεις καθηγητών, πέρα από τα άμεσα προβλήματα που δημιουργούν σ’ εμάς, συνθέτουν ένα τοπίο εργασιακών σχέσεων με άθλιους όρους  και δείχνουν το εργασιακό μας μέλλον.

Καινούρια πινελιά στην καθημερινότητα της σχολής είναι και η έλλειψη θέρμανσης (λόγω της διαθεσιμότητας των διοικητικών βεβαίως βεβαίως). Σε συνδυασμό με τις ώρες ακινησίας και ίσως και σιωπής που περνάμε στις αίθουσες μια ψύχρα τη νιώθουμε όλοι, δεν υπάρχει αμφιβολία…

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Μήπως κάτι  ξεχνάμε στο Αγγλικό; Η περσινή απόπειρα συγχώνευσης των σχολών μας απέτυχε μέσα στο κύμα καταλήψεων και αντιδράσεων που ακολούθησε.

Παρολαυτά, οι εισακτέοι μειώθηκαν (και άρα αρκετοί μείναν απ έξω απ τη σχολή). Ο αριθμός των καθηγητών επίσης μειώνεται (πολλοί βγαίνουν στη σύνταξη, πρόσληψη καμία).

Όσοι φέτος βρεθήκαμε χωρίς μαθήματα ακούσαμε να μας λένε ‘’πάρτε από κάποιο άλλο τμήμα’’, ‘’τα δικά μας έχουν κλείσει’’.

Και αναρωτιόμαστε: τι διαφορά έχει αυτό που γίνεται από τη συγχώνευση; Μάλλον το ότι αργήσαμε να το πάρουμε χαμπάρι και οι αντιδράσεις μας είναι προς το παρόν άφαντες! 

*Οντισιόν για….. βιβλίο

Σα να μην έφτανε το ότι αγοράζουμε κόρπους σε όλα τα μαθήματα και βιβλία δεν έχουμε  δει από τότε που πατήσαμε το πόδι μας στη σχολή τώρα ήρθε και μια καινούρια καινοτομία. Την Πέμπτη 28 Νοέμβρη καθηγήτρια της γλωσσολογίας πέρασε από face control φοιτητές και φοιτήτριες για να τους δώσει το βιβλίο που δικαιούνται για το μάθημα! Έτσι όσους θυμόταν απ’ τις παραδόσεις τους έδωσε βιβλίο και για τους υπόλοιπους έχει ο Θεός… άμα περισσέψει τίποτα θα πάρουν κ αυτοί κανα βιβλιαράκι. Ούτως η άλλως ήταν κακά παιδιά, δεν πήγαν στο μάθημα!!!

Δεν έφταναν οι τροπολογίες των υπουργείων ανά δεκαετίες, έχουμε και τις αυθαιρεσίες των καθηγητών να προωθούν την εντατικοποίηση των φοιτητών. Μη λαμβάνοντας υπόψη το δικαίωμα του καθενός στην ελεύθερη παρακολούθηση και την επιλογή της απουσίας για οποιοδήποτε λόγο (από το ότι δεν μ αρέσει το μάθημα μέχρι ότι μπορεί να δουλεύω εκείνη την ώρα) η Τσιλιπάκου επέλεξε να επιβραβεύσει όσους ήξερε και να αφήσει στην απέξω όσους δεν θεωρεί καλούς φοιτητές.

Φυσικά δεν ευθύνεται η ίδια για το ότι δεν υπάρχουν βιβλία και για το ότι το κόστος της φοίτησης μετακυλίεται απ’ το κράτος στις πλάτες μας, όμως η προώθηση της ιδεολογίας του καλού –εντατικοποιημένου φοιτητή  (και έπειτα πειθήνιου-καλού εργάτη) συντάσσεται με τα συμφέροντα των από τα πάνω {έστω και ασυνείδητα}. Και ως τέτοια την καταδικάζουμε και εναντιωνόμαστε. 

Δηλαδή: ‘’Πλήρωνε παιδί μου (και δούλευε) για να γίνεις καλός εργάτης!’’

Η μετακύλιση του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας είναι αναμενόμενη πρακτική απ την πλευρά του κεφαλαίου ώστε να αναπαραχθεί με τους ευνοϊκότερους γι αυτό όρους. Το κράτος σταματάει να πληρώνει για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, ή ακόμη και για την εργασία που παράγεται στο πανεπιστήμιο και το κόστος πέφτει στους ίδιους τους εργάτες!  Εμείς αντιλαμβανόμενοι το ρόλο του πανεπιστημίου ως μηχανισμό καταμερισμού και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, ως βασικού δηλαδή πυλώνα στήριξης του καπιταλιστικού συστήματος, μπλοκάρουμε την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, αρνούμαστε να εντατικοποιηθούμε και να πληρώσουμε για τις σπουδές μας.

{Νυχτοπερπατώντας στα πανεπιστήμια…}

Ως δική μας απάντηση έρχεται επίσης η προσπάθεια να κρατήσουμε το πανεπιστήμιο ζωντανό με όρους ελευθερίας και αλληλεγγύης, ανοιχτό στην κοινωνία και προσαρμοσμένο στις πραγματικές μας ανάγκες (και όχι τις επίπλαστες φοιτητικές).  Με μαζικές συνελεύσεις και ζωντανές καταλήψεις, με πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, συζητήσεις, προβολές. Με τη δημιουργία ομάδων και δομών που ασκούν έμπρακτη κριτική στην εμπορευματοποίηση διαφόρων πτυχών της ζωής, ασκούν εν τέλει κριτική στο σύστημα που καταπιέζει εμάς και τους γύρω μας.

Όχι όμως φτιάχνοντας έναν υπέροχο μικρόκοσμο αλλά συνδέοντας τους αγώνες που ξεκινούν από το πανεπιστήμιο με εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες. Οργανωμένοι με βάση τις κοινές μας ανάγκες ως μέρη της τάξης των καταπιεζόμενων και καταρρίπτοντας τους διαχωρισμούς που προσπαθούν να μας επιβάλλουν (φοιτητής-μη φοιτητής, έλληνας-ξένος, άντρας-γυναίκα κ.α.).

στη λέσχη πάμε με όρεξη όχι με πάσο**