εδώ το κείμενο σε pdf
Τι θα ακούσουμε από τον Πρετεντέρη:
’’Επιτέλους θα μπει μια τάξη στο χάος των ελληνικών πανεπιστημίων…’’, ‘’Ένα ξεκαθάρισμα χρειαζόταν να γίνει στους ΑΙΩΝΙΟΥΣ’’, ‘’Έτσι γίνεται σε όλα τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια’’, ‘’δεν μπορεί οι έλληνες φορολογούμενοι να πληρώνουν για τεμπέληδες που πίνουν φραπέ όλη μέρα’’ και άλλα πολλά μαργαριτάρια…Και βέβαια αυτό το ποιηματάκι θα βρει ίσως αρκετούς ‘’αγανακτισμένους’’ που θα σπεύσουν να συμφωνήσουν, παραβλέποντας όμως τα εξής :
• Αρχικά κάτι πολύ απλό και προφανές: το κόστος των αιώνιων φοιτητών είναι μηδενικό (σόρυ κύριε Πρετεντέρη) καθώς μετά το πέρας των ν+v/2 ετών τα προνόμια που απορρέουν από τη φοιτητική ιδιότητα καταργούνται (σύμφωνα με νόμο 1268/82). Δηλαδή στους φοιτητές που έχουν υπερβεί τα ν+ν/2 έτη ΔΕΝ παρέχεται πάσο, δωρεάν στέγαση και σίτιση.
• Τι σημαίνει ‘’αιώνιοι’’ φοιτητές; Για το κράτος είναι αυτοί που έχουν υπερβεί την ορισμένη από το νόμο διάρκεια φοίτησης τους, με άλλα λόγια κομμάτια που χαρακτηρίζονται ως μη παραγωγικά και οφείλουν να εντατικοποιηθούν. Για μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, ‘’κακοί φοιτητές, παιδιά που δεν στρώθηκαν ποτέ στο διάβασμα’’. Για εμάς, αιώνιοι φοιτητές δεν υπάρχουν. Υπάρχουν απλά φοιτητές-φοιτήτριες που είτε επέλεξαν συνειδητά να αυτοκαθορίσουν το χρόνο φοίτησης τους παρατείνοντας τον (σε σχέση με τα νομικά όρια), είτε αναγκάστηκαν γιατί δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους, δε μένουν στην πόλη που σπουδάζουν, κάποιος καθηγητής τους κόβει συνέχεια, αρρώστησαν κ.α.!
• Και κάτι τελευταίο: θα θέλαμε όντως το πανεπιστήμιο μας να γίνει ‘’πιο ευρωπαϊκό’’; Εάν η απάντηση είναι ναι, ας αρχίσουμε να απαιτούμε από το κράτος δίδακτρα, μεγαλύτερο κόστος φοίτησης, μηδενικές παροχές, ακόμα πιο εξαντλητικό και χρονοβόρο φόρτο εργασίας, ό,τι δηλαδή προβλέπεται στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια Α.Ε.
Ας μη γελιόμαστε, οι διαγραφές των φοιτητών, δεν είναι μια προσπάθεια να διορθωθούν ‘’τα κακώς κείμενα’’ του ελληνικού πανεπιστημίου. Η εφαρμογή του συγκεκριμένου νόμου δεν είναι παρά ένα κομμάτι της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, που επιχειρείται εδώ και χρόνια, με στόχο την προσαρμογή κάθε φορά του εκπαιδευτικού συστήματος στα νέα δεδομένα του καπιταλισμού. Εν προκειμένω, οι προωθούμενες διαγραφές (καθώς και…
–οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολών [βλέπε Σχέδιο Αθηνά],
-η μείωση των εισακτέων
-οι απολύσεις εργολαβικών και διοικητικών υπαλλήλων,
-η έλλειψη διδακτικού προσωπικού,
-η συνεχής αύξηση του κόστους φοίτησης, ….)
πάνε πακέτο με την προσπάθεια ελαχιστοποίησης των κρατικών παροχών, αύξησης των αποκλεισμών και επιχειρηματικοποίησης του πανεπιστημίου.
Μέσω των διαγραφών εκπληρώνεται και η λειτουργία του καπιταλιστικού πανεπιστημίου ως ιδεολογικού μηχανισμού, καθώς ο ‘’μη παραγωγικός’’ εργάτης-φοιτητής είναι αυτός που τιμωρείται με διαγραφή. Πρέπει να μάθει λοιπόν να κινείται στα χρονικά πλαίσια που θέτουν τα αφεντικά του, να εντατικοποιήσει τους ρυθμούς εργασίας του για να μην υποστεί τις κυρώσεις. Να επιβιώσει εν τέλει ακολουθώντας τον ατομικό δρόμο, σκύβοντας το κεφάλι στις απαιτήσεις των εξουσιαστών.
Έλα όμως που δεν πάνε όλα κατ’ ευχήν για κράτος και αφεντικά!
Είτε επειδή δε θέλουμε να καθορίζει κάποιος άλλος τους ρυθμούς της καθημερινότητας μας, είτε επειδή χρειαζόμαστε χρόνο γιατί δουλεύουμε, είτε επειδή θέλουμε χρόνο για να συλλογικοποιηθούμε, πότε θα πάρουμε πτυχίο είναι δική μας απόφαση.
Γι αυτό στεκόμαστε συλλογικά ενάντια στις βλέψεις όσων θέλουν να μας εντατικοποιήσουν και να πλάσουν μ’ αυτό τον τρόπο τους ιδανικούς και παραγωγικούς –για τα αφεντικά πάντα- εργάτες του αύριο. Ενάντια σε κάθε προσπάθεια να μας περιορίσουν στα πανεπιστημιακά έδρανα. Ενάντια στις διαγραφές.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΧΗΜΑ ΑΓΓΛΙΚΟΥ